24 Mayıs 2007 Perşembe

YENİ BİR GÜNE BAŞLARKEN

Sevgili günlükçüm;

Sana yazmayalı dört gün olmuş ve ben hala günlük diyorum ya sana valla helal olsun bana.Bu dört günde neler olmadıki.Herşeyden önce Ankara'ya terör saldırısı düzenlendi.Hepimiz gördükki yaşamak artık tamamen şans işi bu ülkede başka ne denebilirki söylenicek tek bir söz yok devir birlik ve bütün olma devri ama nerdee.Baksana başbakan ana muhalefet partisi lideriyle açık oturuma katılma teklifine bile hayır diyor neymiş üslupları farklıymış.Bak bu konuda haklı ama ana muhalefet liderinin hiç kimseye ananı alda git dediğini duymadık çok şükür.Sonra günlük Galatasaray -Fenerbahçe derbisi var birde.Fanatik Galatasaraylı olarak utandım takımımdan ilk defa.Ben utandım herkes utandıda kaç yazar.Başkanımız koltuğa çakıldı kaldı istifa etmiyor gitmiyor klübün başından.Bide diyorki devir birlik zamanı Galatasaray güzel günler görücek.Ben takımımın göreceği en güzel günü biliyorum ya neyse.

Bunlar haricinde mutluyum günlük hemde çokkk.Takdir edersinki mutluyken yazı yazılamaz iyice saçmalanır.Öyle işte bende ne zaman elime kağıdı kalemi alsam olay saçmalama boyutuna geliyor.E kolaymı seviyorum ve pek belli etmek istemesede oda beni seviyor.Nerden mi anladım e hergün kendisi söylüyor.Özgür takılmak var ya günlük muhteşem bir olaymış.Ne onun hayatında biri var nede benim ikimizde özgürüz fre yiz ama birbirimizi seviyoruz.Var mıdır bundan daha güzel bişey.Neyse ben yavaştan kaçıyim hafta sonuna hazırlanmam lazımda.Hafta sonu iş için bir sınav aynı gün akşam birde Emre Aydın konseri varda.Gerçi beyimizin talimatı var konseri fazla önden izlemiycem.Neden dersen beyimiz kendisine bir rakip olmasından hoşlanmıyor.Bende önlerden izlemiycem o yüzden.Hoş konser boyunca onu düşündükten sonra önden izlesem ne olucaksa.Erkek kafası işte anlatamıyorsun basmıyor.

İşte böyle günlükçüm.Hadi çavv artık bir ara gelir konseri anlatırım sana.Hadi şimdilik çavınız.

19 Mayıs 2007 Cumartesi

UZUN BİR ARADAN SONRA

Efendimm son yazımın üstünden yazmayalı bayağı bir zamangeçmiş ve hayret bu zaman zarfında yeniden konuştuk babamla artık kavga etmeden konuşmayı öğreniyoruz galiba yıllar sonra olsa bile.Hayatımda bazı çözmem gereken sorular vardı cevapları yalnzıca bende olan.Onlarıda çözüme kavuşturdum geçtiğimiz hafta.İnsanın kafası rahat olmayınca yazıda yazamıyormuş bunu öğrendim.Ama şimdilerde kafam son derece rahat olduğuna göre başlıyabilirim yeniden yazmaya.

Geçen hafta iyice büyüdm efendim aşkla tanıştığımda çoçuktum daha üniversiteye yeni başlamış ama hala bir yanı çoçuk kalmış biriydim.İster istemez aşık olduğum kişi ise bana hayatın tüm güzelliklerini öğreten kişi.Sonra onla geliştim ve bir kaç gün önce arkadaşların feci şekilde gaza getirişiyle ona sevdiğimi söylemem ve buna rağmen gösterdiği olgunluk.Eğerki birini seviyorsanız bunu mutlaka ona söylemeniz gerekirmiş artık onu iyice öğrendim efendim.Sevdiğini söylemenin sonunda ölüm yokmuş.Hatta bunu söylemek iyi bir dostluğun başlangıcı bile olabilirmiş.Tabi karşınızdaki insan sizi kaybetmek istemiyorsa olabilir bu.İki gün önce nasıl olur ben nasıl söylerim benimle hayatta konuşmaz derken şimdi öyle olmadığını görmenin sonsuz mutluluğyla dolu içim.,

İşte böyle belki bilirsiniz Patika grubunun bir şarkısı vardır Aşk beni büyütmedi diye ne kadarda haklılar evet aşk beni büyüttü ama bir yanımı hala çoçuk bıraktı ve şimdi o çoçuk yanım sayesinde yeniden keşfediyorum hayatı yeniden konuşuyorum yıldızlarla yeniden yakalıyorum mutluluğu yıldızların gözünde...

Not:1-Bugün 19 Mayıs dimi yani bayram benim için bir önemi yok gerçi bizim evde delilerin arasında kalmaktan bende delirdim hafiften.Yoksa bütün gün boyunca Gripin ve Emre Aydın düeti Sensiz istanbula düşmanımı dinleyip nasıl sırıtabilirim evet evet bizimkiler sayesinde delirdim ben .Biliyorsunuz değil mi deliye her gün bayram onun için önemsiz ama yinede kutlu olsun.

2-Bloguma gelmediğim sürece beni yalnız bırakmayan Tılsım ve Mine ve ayrıca Optiom hepinize teşekkür ederim iyiki varsınız.

10 Mayıs 2007 Perşembe

GERİ DÖNERKEN

Sevgili günlük;
Az önce ayakbastım eve ve hemen sana yazıyorum yolculuk hiçte korktuğum gibi değildi günlük karşımdaki insan bir yıldır görüşmediğim babamdan çok farklı bir insandı en azından tartışmadan konuşabilmeyi başardık tüm gün boyunca.Uzun zaman sonra birimizin ak dediğine ötekimiz kara değilde ikimizde ak yada kara diyebildik sonunda.Zaten bugün normal olan ne vardıki acaba merak ediyorum.

Bugün bir arkadaşımın doğum günüydü iki aydır felan görüşmüyoruz ama yinede unutamadım işte şeytan dürttü ve mesaj attım.Cevap iki kelimeden ibaretti teşekkür ederim ve üç nokta ötesi yok.Oysaki ne çok severdim onu demekki buraya kadarmış arkadaşlığımız.Bunu bir kez daha anlamak zor muş be günlük ama atlatıcam bunuda daha dün bir arkadaşımla konuşupta moral veren ben değilmiydim sıkma canını kötübaşlayan herşey iyi iyi başlayan herşeyde kötü biter diyerek. bugünkü yaşananlarda bunun göstergesi işte.

Neyse günlük saçmalamaya başladım ben kaçar azcık daha düşünmem ve huzurlu olmam lazım.Yarın çoçukluğumun grubu grup yorumu dinleye gidicem Allah'ın izniyle hafta sonuda onu atlatmakla geçti desek herhalde sanursam galiba pazartesi buralarda olurum o zamana kadar adavaçelçi.

4 Mayıs 2007 Cuma

KISA BİR ARA

Bazen öyle anlar olurki hayat insanları hiç istemedikleri yerlere sürükler hiç istemedikleri kişileride yanlarına verir üstelik.Hayatta belkide tek nefret ettiğiniz insan istemediğiniz bir yolda yol arkadaşınız olarak çıkıverir karşınıza.Bugünde aynen böyle oldu işte hiç istemediğim bir yolculuğa hazırlanmam lazım.Görünüş oki pazartesi bilemedib salı yol gözüküyor bana.

Yolculuk Kırıkkale' ye yani yakın yere Allahtan.Pazartesi bilemedin salı yola çıkıyorum.O zamana kadarsa kendimi yolculuka hazırlamam bol miktarda kafa dinlemem gerek yani.E kolay değil nede olsa yolculuk ne kadar kısa sürerse sürsün babam eşlik edicek yolculukta bana.Buda hayatın bana bir oyunu herhalde.Yoksa niye yaklaşık bir senedir görüşmemek için büyük çaba sarfettiğim insanı yol arkadaşı diye versinki yanıma.

Neyse işte durumun özeti bu iş başvurusu için yola düşülecek ne kadar kısa süreli olsada yol yoldur.Ve yol boyunca konuşma niyetimde olmadığımda hesaba katılırsa hazırlanıcak cdman ve her ihtimale karşı bir cd vardır.Birde kafanın toparlanmam gerek tabi.Zira haberi duyduğumdan beri enkaz gibiyim.Neyse bir daha görüşene kadar hoşcakalın.

1 Mayıs 2007 Salı

1 MAYISTAN BİR KARE




Bu resim sadece vahşetin bir kısmı ufak bir kısmı.Gönül isterdiki 30 sene sonra gerçekten bi şeylerin değiştiğini görsün Taksim meydanı ama ne yazıkki olamadı.
Ben şimdilik susuyorum resim anlatıyor zaten herşeyi çok daha fazlası mesaj kutuma koyduğum linkte.Tek şey söylüycem eğerki bu vahşeti yapanlar insansa ben vazgeçtim kardeşim insan değilim ben