Bugünlerde pek kendimde değilim.Her yanım intihar kokuyor.Tam bugün iyiyim derken o kadar intihara yaklaşıyorum.Neden çok aslında bir yandan üniversite diplomalı işsizler sınıfına dahil olmam öte yandan bir arkadaşlığın dostluğun hatta sevginin bitimi ve ne yaparsam yapıyim bazı şeyleri geri alamamam.Kısacası bu boktan hayattan sıkıldım.Ah birde cesaretim olabilseydi tam olucaktı.....
Cesaretsizin ve korkağın biriyim ben kendi ölümümü düşünürken bile iki insan var aklımda teki benim için gerçekten üzülücek olan annem ve beni o halde görürse yaşayacağı şaşkınlık ikincisi ise hala sevdiğim ama kendisini bir türlü inandıramadığım sevdiğim insan.Sonunda intihar ediyorum dedim cevap ben zamanında denedim iyi bişey değil.Ki bu insan bana değer vermekten bahsediyor.Neyse konumuza dönersek nasıl iyi intihar edilirki camdan atlasam gözüm yemez ilaç içsem.....Bunlar elimizde olanlar elimizde ne yok .Bunu yapıcak cesaretli insan yok.
Hayat böyle işte sonunda yine ait olduğum yerde uçurumlardayım bu sefer yanımda olanda yok yalnızım.Bir kabus görüyorum ben ne zaman bu kabustan uyanıcam.Uyanmakta istemem zaten yanımda sahteden vah çok üzüldüm diyen insanlardansa uyanmamayı tercih ederim.Dedim ya nerde bende o cesaret..
1 yorum:
herzaman bir çıkış var duygucum.. iş desen bir anda karşina çıkabilir.. aşk desen bu daha fırlamadir :) bir anda önüne çıkar da çarparsin farketmezsin.. hatta bunları bir kaç kez bile yaşiyabilirsin ama hayata bir kez gelirsin.. hugo degiliz ki 3 5 canimiz olsun.. canının kıymetini bil.. ve hayatında en önemli varlik sensin :) bunu asla unutma canım..
kendine çok dikkat et :)
öpüyorum
sevgiler
Yorum Gönder