BİR ŞEHRE DÖNERKEN

Döndüm efendim bayramın ikinci günü gittiğim İstanbul'dan bir kaç saat önce döndüm.Rüya gibi bir tatildi.Resmen çoçukluğuma döndüm ve geri geldim.Şimdi düşünüyorumda keşke hep çoçukluğumda kalabilseydim.Kafanız karıştı dimi durun en iyisi baştan anlatıyim.

İlk günümüz bayağı bir olaylı başladı aslında sabah 8 de hepimiz iştimaya hazır askergibiydik.Bizi iştimaya çekense sağolsun yine dizimdi.Diz problemim yine nüksetti anlıycağınız.Üstelik bu sefer yatıyordum sabah bir kalktım diz çıkmış.Tabi yerine getirme çabaları ilk başta fayda etmedi.Otelde kaldığımız için yan odadaki ablamı çabuk ambülansı ara deyip çağırdığımı hatırlıyorum.Sonrası sağolsun kendi yerine geldi yine hastaneye kalmadan.İlk olayı atlattık ver elini miniatürk.Aslanlar gibi gittik geldik desem yalan olcak hiç bu kadar eğlenmemiştim gezide.Ablamla MiniaTürk teki sefer yapan trenlerin olduğu yolda yürüyoruz ne oldu dersiniz.Tabi bize doğru tren geldi ve biz hemen kenara çekildik.Yani ucuz atlattık.Sonrası balık bira olayı ve otele dönüş.Ertesi gün birazdaha normal uyanış ve ver elini Oyuncak Müzesi.İşte çoçukluğuma döndüğüm yer resmen hayran kaldım.Sunay Akın sağolsun benim Alf ide koymasınmı müzeye.Tabi ben eşşeğini kaybetmiş te bulmuş Nasrettin Hoca'ya döndüm.Hemen gittim utanmadan resim çektirdim dahası telefona çektim telefonun görüntüsü yaptım.Şimdi sürekli ona bakıyorum.Biliyormusunuz o an zaman dursun istedim zaman müzeye adım attığım an dursun ve hiç ilerlemesin ben hep çoçukluğumda kaliyim ama olmadı ne yazıkki.

Sonrası otele dönüş ve ertesi sabah eve dönüş üzerine yola çıkmak ve yaşadığım şehirdeyim işte.Ben yokken annem ve kardeşimin arası iyi değilmiş kardeşim bütün bayram surat 5 karış dolaşmış.Gelirgelmez olaya bak yarabbi şeytan diyorki kazan üni yi bu sene tüm tercihleri İstanbul yap bizimkiler ne yaparsa yapsın.Ama olmuyor işte bir yanım bırak git dese vicdanım bırakmıyor...