İÇSEL KONUŞMALAR

Biraz daha iyiyim bugünlerde.Artık elimden geldiğince yatmıyorum oturarak tamalamaya çalışıyorum günlerimi.Arada bir çok doğal olarak dizim ağrıyor oda içimin ağrısıyla birbirine karışıyor ve geçip gidiyor.Bir şeyi gayet iyi anladım ama bugüne kadar çevremdekilerin (Ailem hariç)bana söyledikleri herşey tamamen yalanmış.Acı olsada bu gerçeği anladım ya ötesini hallederiz.

Hayat hep karmaşayla doluymuş aslında biri bitmeden teki başlıyor karışıklıkların.Misal babam.Yine hayatımızın tam orta yerine oturdu.Bahane hazır işsiz ve illede devlete yerleştirilmek zorunda olan bir kızı var ya daha ne bahane ararsınızki.Ne ben nede babam değişicek galiba.Örnek bugün annemle yaptıkları konuşma pazartesi evraklarımı aldı onun için görüştüler şimdikiyse daha iç acıtıcı.Bir ay önce olan doğum günü hediyemi vercekmiş.Yok yok diyorum ya hiç değişmiycek bazı şeyler.Kimle konuşsam sen hala öfkelisin zamana bırak geçer diyor.Sahiden geçermi yoksa her haber aldığımda içimde aynı öfke ve sızıyı duyarmıyım.

Bitirirken bişey itiraf etmem lazım.Etrafımdakiler beni aklı başında olarak görsede aslında ben deliyim.Sadece raporum yok.Duvarlarla konuşmalarım yetmedi şimdide içseline geçtim.

İçses:Ya kardeşim yeter ama git hazırlan bende diyorumki anneni ikna etmeyi az buçuk başardın ama hazırlanmazsan sinemaya geç kalıcan.Bak bir saat kalmış hala benimle dertleşiyor alooo kime diyorum.

Of içses haklı.Daha hazırlanmam lazım annemi gerçekten ikna ettiysem 1 saat sonra sinemada olmam lazım.Esen kalın.

Not:Çevremdekilerin yalan söylediği meselesi ayrı bir konu.Kardeşim deyip dost bildiğim insanında beni sevdiği zanettiğim kişininde içinde bulunduğum durumdan haberi vardı ve telefonum çalmamakta hep inat etti...