15 Ekim 2008 Çarşamba

SADECE SEVGİ

"Sadece Kahramanım ‘a"
Sabah gözünü açtı ve saatinin alarmını kapattı genç kız yeni bir gün daha başlıyordu işte her zamanki gibi ev halkını uyandırdı ve görevini yapmış olmanın verdiği sevinçle odasına çekildi ev halkı evden çıktıktan sonra başlıyordu onun hayatı.Senelerdir böyleydi işte ev halkı gidiyor o yalnız kalmanın tadını çıkarıyordu evinde bazen film izliyor bazen de müzik açıp bir şeyler karalıyordu.Geceleri zaten sevmezdi genç kız küçüklüğünden beri nefret ederdi geceden ve ışıklardan.Geceleri yanan ışıklar evlerine dönmüş insanların hayatlarını paylaşıyor olmalarının göstergesiydi çünkü oysa onun ne dönecek evi vardı nede hayatını paylaşabileceği birileri.Kendine ait bir hayatı yoktu ki başkalarıyla paylaşsın "Bu şehir beni sevmez ki başka biri sevsin derdi benim hayatım bu şehirden gittikten sonra başlayacak".Oysaki yanılıyordu yaşadığı şehir her gün bu zamana kadar hiç duymadığı hikayeler anlatıyordu ona o hiç birini duymuyordu...

Derken hayatı boyunca tanıdığı en mükemmel ve farklı insan girdi hayatına birden hikayeleri duymaya görmediği güzellikleri görmeye başlamıştı."Bu şehir hep böyle miydi yoksa değişti mi "diye düşünmeye başladı.Şehir aynı şehirdi ama o değişiyordu gün geldi aşık oldu hem yaşadığı şehre hem şehrin bilmediği yüzünü görmesini sağlayan insana .Artık onunda paylaşabileceği bir hayatı vardı.Sadece birazcık zamana ihtiyacı vardı hayatını paylaşacak insanın yanında olabilmesi için.Sonrası mutluluktu zaten farklısını asla düşünmüyordu.Hani küçükken dinlediğimiz masallar olur ya prens gelir prensesi yaşadığı hayattan kurtarır ve prenses yapar buda öyleydi işte.Bunca zamandır kördü demek gözünü açtığındaysa masal gibi bir sevginin ortasında buldu kendini onunda bir kahramanı vardı.Mutlu sonlar sadece masallarda olurdu bunu oda biliyordu ama anlatamıyordu işte karşısındaki insan inatla sevgi her şeyi değiştirebilir diyordu sonunda oda inandı bir sevginin her şeyi değiştirebileceğine şimdi sabırla sevgi dolu bir dünya kurmaya çalışıyor genç kız kahramanı geldiğinde beni sevginin yeteceğine inandıran sendin buda sevgi dolu dünyamız diyebilmek için.

Kahramanıysa tüm bunlardan habersiz ne yaptım ki diyor.Kız geçiştiriyor bir kaç basit sebeple kahramanı sadece bu mu diyor kız evet diyor yetmez mi.Kahramanına aslında ne yaptığını söyleyemiyor bile biliyor çünkü onun kendisini görmesi gerek.Kız her akşam ait olduğu şehrin ağzından hikayeler dinliyor artık anlatılan hikayeler bitiyor o yazıyor kendi hikayesini kalemi döndüğünce ve tüm hikayeler mutlu sonla bitiyor artık.Odanın ışığıysa hep yanık kalıyor geceleri yok canım hayatı paylaşmıyor henüz sadece öğreniyor ve biriktiriyor.Bir gün anlatılan hikayeler bitecek ve esas hikayesini yazacak hikayenin adı sadece sevgi olacak ve işte o zaman paylaşacak hayatını hak eden ve ona yazdığı en güzel hikayeyi yazdıran insanla.Bir gün yaşadığı şehir hikaye anlatmaktan yorulacak o anlatacak hikayesini tüm şehir dinleyecek ve hikayenin adı sadece sevgi olacak

Hiç yorum yok: