13 Şubat 2007 Salı

......

İçimdeki fırtına iyice sona erdi nasıl başladığını hiç anlamadığım tartışmalar nasıl başladıysa öyle bitti başlangıçtada bitiştede bir şey anlamadım.Temizlikte yolundaydı hatta toz alırken gazi bile oldum.Parmağımı kestimde bizimkilere göre bayağı derinmiş kesik.Hadi ya sabahtan beri düşünüyordum bu parmağımın kanı niye yarım saat durmadı ve en sonunda yara bandı yapıştırmak zorunda kaldım diye.Şimdi birbirimize baka baka bir yandan içip bir yandan aynı ezgileri söylediğimiz bir akşamdayız.Yada akşamdaydık desem daha doğru olur.Şu televizyonu ve dizileri kim icat ettiyse gidip tüm ortamın güzelliğini bozduğu için bizzat tebrik edicem o kişiyi.

Olsun yinede sakinim güzel ve sorunsuz bir geceydi bizimkiler televizyona esir oladursun bende türkülere sığınıp yarının anlamını ve önemini unutmaya çalışıyorum.Oldum olası nefret ederim senede bir olan günlerden.Heleki hala beyaz atlı prensi bulamadıysam iyice nefret ederim.Beyaz atını geçtim prens bile yokki ya.Neyse efendim şimdilik bu kadar şimdi yarının anlamını unutmaya çalışma oyunu oynuycam her zaman yaptığım gibi gerçi hiç işe yaradığı görülmemiştir.Ne zaman unutmaya yakınlaşşsam ya babam yada telefon şebekem hatırlatıyor.Neyse efendim olanların sevgililer günü olmayanların ise yalnızlar günü kutlu olsun.Sevgiyle kalın efendimm.

Hiç yorum yok: